اهالی
در نوشته ها خیلی شده که از اهالی زبان لارستانی نام برده شده است . منظور همه ی آن کسانی هستند که به لهجه های مختلف این زبان تکلم می کنند و در گفتگو کردن با هم و تفاهم زبان یکدیگر مشکلی ندارند . این مردم که گویشوران زبان لارستانی به حساب می آیند در وسعت جغرافیایی گسترده ای پراکنده اند و صرف نظر از این که تقسیمات اداری کشوری آنها در کجا قرار داده باشد و تابع چه شهر یا استانی باشند همه یکدیگر را خودمونی می خوانند .
در این نوشته سعی شده است تا آنجا امکان بود از همه آبادی هایی که لارستانی زبانها در آن زندگی می کنند نام برده شود . هر چند ممکن است که بعضی از قلم افتاده باشد . نیز باید توجه داشت در بعضی از آبادیها منطقه ی لامرد ممکن است عده ای به گویش لری و در مناطق قریب به بندر عباس به گویش بندری هم در کنار لارستانی تکلم کنند .
اهالی لارستانی زبان

گله دار - بلوچی - لامرد - براک - کورده - فیشور - لاور خشت - زروان - فرشته جان - جمال آباد - گراش - هیرم- چاه وز - کهورستان - بائن - محمود آباد - خلیلی - کشمک - دیده بان - تخته - هشنیز - خلور - چغان - باغ - ده تل - لب اشکن - هرمود عباسی - کوخرد - ارد - کاریان - دنگز - علامردشت - فداغ - محمله - احمد محمودی - کارگاه - خشت - شناس - اوز - بلغان - گرمشت - لار - علی آباد - دامچه - چاه شرف - شیخ عامر - فتویه - زینل آباد - چاه بنارد - کندر عبد الرضا - آغسته - مارمه - بن کوه - نخل صفا - لطیفی - کریشکی - هرم - شرفویه - گچویه - اشکون - هرمود مرخونی - گنگ ریشه - ده میان - لاغر - انجیره - ده کهنه - جلال آباد - گتاو - قلات - دشتی - درز - غیب الهی - کمال آباد - بیخویه قدیم - باغان - منصور آباد - چاه کور - گرازی - عماده ده - خور - جویم - ابلود - کهنویه - حهره - مهرگان - چاه طلا - زاهد محمود - بیغرد - اشکنان - بید شهر - خلور - کودیان - گزه - مهران - کرمستج - بیرم - مکویه - گارستانه - پیگروبه - بندر لنگه - چاه نهر - هود - اهل - سایبان - هفتوان - دهنو میر - لمزان - سده - کهنه برهان - کنچی - خنج - اسلام آباد - شاه غیب - شهرستان - تدرویه - کندر شیخ - جناح - گزدان - شهرک بیخویه - کهنه عباسی - ده نو - بستک - آشنا - هیرو - شیرینو - گزیر - ده فیش - کهنه اوز - بو چیر - هرنگ - بنارویه - چارک - بالا ده - هرمود صحرای باغ - کهنویه - دژگان - کوشک - بادنی - چهار برکه - بریز - بختیارویه - حسین آباد - گاو بست - رویدر - اخشام - هنگویه - گنگ - ایلچی - باغ - کوهج - انوه - عالی آباد - پدل - رستمی - چاه خالو ها - بائن - وراوی - مزایجان - چاه عینی - مز - کوره - لاغران - شرفویه - زیارت - نرمان - حسین آباد مرگمار - ارمک - گاوبندی - مغویه - گلار - کورده - ابگنه - خرده دره - دهکویه - دهنگ - سایه خوش - حمیران - کرویه - بستانو - ده شیخ - کال - پسبند - سیگار - وردوان - چاه مسلم - مراغ - گشون - تنگ خور - خبرگو و قلعه - مولایی - رستاق - ترمان - نیکان - دستجرد - پا قلات - بریو - رکن آباد - هنگویه - کنار سیاه ( کوال ) - عالی احمدان - قلندران - دهنو خواجه - پای تاوه - چاله - دابست - گزه - زین الدینی پاهین - میستان - گابست - لاور کال - گرکو - خین - غدیر صابری - غدیر کوهی
درگستره تاریخی لارستان که بنا به اساطیر گذشته ای به قدمت تبار قوم آریا دارد زبانی رایج است که تنها میراث دار - و تقریبا مشابه - زبانی است که زمانی مردم عصرساسانیان به آن کتیبه ها نوشته ؛ شعر ها سروده و کتابها ی بزرگ تالیف کرده اند . اینک نیز در خاستگاه و مهد اولیه آن ما دراین گستره تاریخی لارستان با همان کهن واژه های ناب زندگی می کنیم و با آن عواطف و احساس خود را بیان می کنیم .